ng kahapon ang kislap ng mga bituin sa maamong kalangitan. tanaw ang silweta ng gitara na tanging musika ang makakapagpapahayag ng nakatagong lihim sa likod ng mahiwagang dulot nito. sa bawat pagkumpas sa kwerdasan‚ tunog nito’y nakakahalina. damdamin ay pinapakalma sa bawat indayog at galaw ng lirikong dumadaloy sa himig ng kanta tungo sa gabing banayad ng lamig. mga tinig na nagsusumamo sa bahagyang silid nagmumukmok katabi ang gitara ko. mula sa ulohan ng gitara‚ sa bawat detalye ng parte nito ang siyang tinagurian panlunas. mahikang taglay parang gayumang sumisid sa diwa kong sumasayaw sa alapaap ng kawalan. sa puso nitong gitarang mahabaging kariktan. kaya’t pagkala-kalabitin ang kwerdas upang himukin ang daan sa sumasayaw na nota. dahil sa hatid na musika ng gitara‚ ako’y natagpuan — ginabayan ng musika araw at gabi. sugat ay tuluyang naghilom. “lukoban ng kwerdas" “gitara ko! gitara ikaw ang siyang yumapos sa sulok buhay kong puno hinanakit. nawa’y dinggin at tulungan damdaming nasasaktan sobra. hilumin mo galit poot hinanakit pusong gustong manakit.” bawat pagyakap humindulos — kakangata buhay. idyoma musika‚ salaysay paglalakbay."